357.

„Bo szczęście leży w oczach człowieka patrzącego na swoje życie. Nie w życiu, tylko w tym, jak się je postrzega."

   kokosowe kluski kładzione na mleku z borówkami

Wróciłam!!!

Z masą cudownych wspomnieć, mnóstwem zdjęć i kolejnymi ludźmi z którymi nie mogłam się rozstać. 

Już mi ich brakuje.

Była i plaża. Asyż. San Marino. Rzym no i Wenecja.

Było wszystko co kocham w obozie. 

Cudowna pogoda, plaża.

A przede wszystkim ludzie którzy ten obóz tworzyli. 

Zjadłam najlepszą pizzę na świecie i zajadałam się chyba jeszcze lepszymi lodami. 

Cieszyłam się. 

I wygłupiałam nie patrząc na nic. 

( w ten sposób pozbawiłam się możliwości biegania przez kolejne najbliższe dwa tygodnie rozwalając sobie kolano, ale to już inna historia,ale i tak było warto <3)

Żyłam. 

Nie żałując żadnej chwili. 

Jedyny minus?

Za szybko się skończyło, a ludzie mieszkają za daleko.

Jutro czekajcie na "małą" fotorelację :P 
I może kilka słów więcej o ostatnich dwóch tygodniach. 
Jak na razie muszę ochłonąć i wrócić do rzeczywistości.
Rozpakować się i uporządkować masę zdjęć. 

A na śniadanie potrzebowałam czegoś prostego, bez stania i czekania, przede wszystkim z dodatkiem ukochanych borówek. 

Stęskniłam się za warzywami, bo w każdym hotelu w którym byłam(były ich aż 3) jakoś ich chyba nie lubili. No i oczywiście za najzwyklejszymi borówkami i malinami <3 A teraz chce kalafiora!

A na sam koniec macie taką jakąś tam mnie. 

Zdjęcie pod tytułem. "To jak długo mam być jeszcze poważna?  Bo dłużej już nie wytrzymam."